Tartu jest drugim co do wielkości miastem Estonii zamieszkiwanym przez niecałe 93.000 osób, z czego 80% to Estończycy, 14% Rosjanie, oraz inne mniejszości jak Ukraińcy czy Finowie. Można go przyrównać do Krakowa, jest bowiem kulturalną oraz akademicką stolicą kraju.
Miasto przez wieki było różnie opisywane: Dorpat, Derpt, Jurew. Obecna nazwa jest używana od końca I wojny światowej, kiedy to Estonia uzyskała niepodległość.
Pierwsze osady pojawiły się w tym miejscu już w V wieku, a pierwsza wzmianka pisana pochodzi z 1030 roku. W średniowieczu miasto stało się ważnym ośrodkiem handlowym, było także stolicą biskupstwa Dorpat. Pod koniec XIII wieku dołącza do Hanzy, tym samym dostając się pod wpływy kultury niemieckiej. Tak pozostanie aż do końca XIX wieku. Większość Niemców wyjechała z Tartu w pierwszej połowie XX wieku, szczególnie po tym jak zawarto pakt Ribbentrop – Mołotow w 1939 r.
Po rozejmie w Jamie Zapolskim w 1582 roku Tartu stało się częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego, a później Rzeczypospolitej Obojga Narodów i otrzymało czerwono-białą flagę od króla Stefana Batorego.
Na początku XVII wieku miasto dwa razy było zdobywane przez Szwedów. Za pierwszym razem odzyskał je dla Rzeczpospolitej hetman Jan Karol Chodkiewicz, jednak za drugim razem po rozejmie z Altmark w 1629 r. Tartu stało się częścią Królestwa Szwecji. W 1632 roku król Gustaw Adolf założył tu Uniwersytet.
W 1704 roku Tartu zostało dobyte przez cara Piotra Wielkiego czego rezultatem były znaczne zniszczenia miasta i fortyfikacji. Wraz z Traktatem Nystad w 1721 roku stało się częścią Imperium Rosyjskiego. W XVIII wieku miasto zniszczyły wielkie pożary, które zniszczyły znaczną część średniowiecznej architektury. Odbudowane je w stylu późnego baroku i neoklasycyzmu.
Pod koniec estońskiej wojny o niepodległość po I wojnie światowej podpisano traktat pokojowy między bolszewikami a Estonią 2 lutego 1920 roku (traktat z Tartu). Rosja Sowiecka zrzekła się roszczeń terytorialnych do Estonii ?na zawsze?. Jednak w wyniku paktu nazistowsko-radzieckiego z 1939 r. Związek Radziecki zajął Estonię i Tartu w 1940 r.
Tartu bardzo mocno ucierpiało podczas II wojny światowej, niemal całe centrum zostało zburzone w bombardowaniach zarówno niemieckich jak i rosyjskich. Natomiast po wojnie zbudowano tu wojskową bazę lotniczą, w której stacjonowały strategiczne bombowce nuklearne Związku Radzieckiego. Tym samym do miasta nie wpuszczano aż do zakończenia zimnej wojny obcokrajowców.
Od odzyskania przez Estonię niepodległości w 1991 roku stare centrum Tartu zostało odnowione.
Miasto ma więc długą i bogatą historię. Współczesne Tartu jest spokojne, pełne uroku, może nieco senne. Mnie najbardziej podobały się tu ruiny katedry, z których rozpościera się też piękny widok na całą okolicę.
Ciekawie wygląda też gmach uniwersytetu, warto w jego pobliżu zwrócić uwagę na murale znajdujące się na okolicznych budynkach. A z ciekawostek to najstarszy estoński browar A. Le Coq pochodzi właśnie z Tartu.
Na Łotwie polecam rezerwację noclegów przez booking.com, a jako opcję budżetową polecam serwis Airbnb.
Booking.com